Chaliks w Libanie
Chalkis leżało niedaleko Baalbeku w dolinie Bekaa. Jej dokładna lokalizacja nie jest znana. Nazwa miasta nawiązuje do Chalkidyki w Macedonii. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z czasów Antiocha Wielkiego. W czasie wojen domowych w Imperium Seleukidów stała się stolicą księstwa Iturei leżacego częsciwo na terenie palestyny. Była nią do końca I wieku n.e. Nie wiadomo kiedy została opuszczona.
Jerozolima
Miasto to istniało od epoki brązu. Przez wiele lat było stolicą królestwa, i centrum religijnym Hebrajczyków. Przez pierwsze lata po podboju regionu przez Macedończyków niewiele się w niej zmieniło. Znalazła się pod kontrolą Ptolemeuszy. Antioch Wielki wcielił ją do imperium Selleukidów. Jego syn, Antioch Epifanes złupił świątynię jerozolimską. W wyniku powstania tym wywołanego została wyzwolona i stała się stolicą królestwa Hasmoneuszy. Była nią przez podnad sto lat gdy władza przeszła w królestwie w ręce Heroda. Przez następne lata bywała pod kontrolą następców Heroda jak i namiestników rzymskich. W wyniku wielkiego powstania żydowskiego została zburzona. Cesarz Hadrian kilkadziesiąt lat później nakazał na jej miejscu zbudować miasto Aelia Capitoliana ze świątynią Jupitera na miejscu dawnego sanktuarium żydowskiego. Wywołało to kolejne powstanie żydowskie. Dawną nazwę odzyskała dopiero po podbojach Arabskich. Do tej pory jest ważnym centrum religijnym.
Antyczna Jerozolima była jednym z kluczowych sanktuariów Bliskiego Wschodu. Niewiele pozostało z Jerozolimy sprzed Wielkiego Powstania Żydowskiego. Wśród nich jest mur świątyni Jerozolimskiej widoczny powyżej. Miasto za czasów hellenistycznych zostało rozbudowane o pałace królewskie oraz fortece mające pilnować jego, jak i całej palestyny zależność wobec Seleukidów. Największą rozbudowę przeszła za czasów Heroda, który odnowił świątynię Jerozolimską i powiększył ją znacznie. Miasto było otoczone przez potężne mury.
Samaria
Miasto to było sanktuarium Samaryjczyków, zburzonym pod koniec panowania Persów jako represja za bunt. Miała być pierwszą kolonia założoną przez Aleksandra w czasie jego wyprawy. Pozwolił na odbudowę przez nich świątyni. W czasie wojen Diadochów kilkakrotnie była łupiona. Została otoczona w następnych latach przez potężne mury. Nie jest wiadome jak wyglądały relacje pomiędzy Samaryjczykami i Macedońskimi osadnikami. Samaria została zburzona prze Jana Hyrkana gdy opanował on ten region. Za panowania Heroda została odbudowana pod nazwą Sebaste. Samaria leży dziesięć kilometrów na północ od Nablusu. Miasta przetrwało wiele ruin.
Seleucia – Gaza
Osady w miejscu Gazy istniały od kilku tysięcy lat. W momencie przybycia do Palestyny Aleksandra była ważnym centrum handlowym. Nie uznała jego władzy i przed atakiem na Egipt Macedończycy oblegali miasto. Zburzyli je następnie. Najprawdopodobniej następnie odbudował Gazę. W następnych latach często była oblegana przez różnych władców hellenistycznych. Za panowania Seleukoas Philopatora jej nazwa została zmieniana na Seleucię. Aleksandre Janajaj zdobył miasto i dokonał masakry jego mieszkańców. Po wcieleniu regionu do imperium rzymskiego miasto ponownie odbudowano. Żydzi ponownie zaatakowali miasto w czasie Wielkiego Powstania Żydowskiego. Miasto było cały czas bogate przez następne epoki.
Więcej na temat Jerozolimy poniżej.
