Kategoria: Seleucudzi

Antioch Grypus był młodszym synem Demetriusza Nicatora. Po jego śmierci został królem jednak władzę sprawowała jego matka. Po kilku latach otruł ją i sam został samodzielnym władcą. Ożenił się z ptolemejską księżniczką Kleopatrą Tryfanią, z którą miał wielu synów. Po pięciu latach wybuchła wojna gdy Antioch Kyzyniekos zgłosił swoje pretensje do tronu. Był on synem Antiocha Sidatesa. Również on ożenił się z córką króla Egiptu – siostrą Kleopatry Tryfanii. W toku walk obie królowe zostały zabite. A państwo zostało podzielone na części. Każda była rządzona osobno przez niezależnego władcę. Gdy Antioch Grypus został otruty Antioch Kyzynikes zajął Antiochię. Jednak synowie zmarłego władcy go pokonali w bitwie i zabili.

Pierwszy po władzę sięgnął Seleukos Epifanes. Był najstarszym synem Antiocha VIII. Okazał się okrutnym władcą i szybko wybuchło przeciw niemu powstanie. Przewodził niemu jego kuzyn Antioch Eusebius. Szybko pokonał Seleukosa, który musiał uciekać do Cylicji. Tam zginął po kilku miesiącach w zamieszkach przeciwko podwyżkom podatków.

Antioch Eusebius musiał w tym czasie stoczyć wojnę z bratami Seleukosa: Demetriuszem Eukariosem, Antiochem Epifanesem i Filipem Filadelfosem. Zdobyli oni Antiochię i władzę w stolicy przejął Epifanes. Po kilku miesiącach Eusebius zaatakował ponownie i zabił swojego imiennika w bitwie. Zdobył ponownie Antiochię ale władzę w Syrii musiał dzielić z dwoma kuzynami. Ten stan utrzymywał się przez kilka lat. Gdy zginął miejsce po nim zajął Demetriusz. Próbował on przejąć całą Syrię atakując Filipa. Interwencja Partów zmusiła Demetriusza do kapitulacji i pójścia w niewolę do Partii.

Syria została wtedy podzielona między Filipa Filadelfosa i Antiocha Dionizosa. Po kilku latach obu ich obalił władca Armenii Tirganes. Gdy jego rządy po ponad dekadzie się skończyły interwencją Rzymu władzę objęli synowie Antiocha Eusebiusa: Seleukos Filometor oraz Antioch Asiaticus. Po kilku latach dołączył do nich syn Filipa Filadelfosa – Filip Filoromaneus. Jednak rządy całej trójki w Syrii zostały zakończone w 63 roku przez rzymian. Wcielili ją do imperium rzymskiego jako jedną z prowincji.

O Antiochu Grypusie.

https://www.jstor.org/stable/24651722

Balas

Aleksander Balas obalił Demetriusza ze wsparciem Rzymu. Przedstawiał się jako syn Antiocha Epifanesa. Jednak nie ma dowodów aby była to prawda. Wylądował w Fenicji i przez dwa lata toczyła się wojna domowa. Uzyskał pomoc od żydów. Dzięki temu wygrał bitwę z Demetriuszem i go zabił. Panował przez pięć lat. Ożenił się z córką króla Egiptu Kleopatrą Theą. Nie interesował się zbytnio rządzeniem, skutkiem czego utracono Medię na rzecz Partów.

Nicator

Demetriusz Nicator był synem Demetriusza Sotera. Po śmierci ojca musiał się ukrywać na Krecie. Zdobył wsparcie miejscowych najemników i wyruszył odzyskać tron. Po dwóch latach walk uzyskał wsparcie Ptolemeuszy. Kleopatra Thea rozwiodła się z Aleksandrem i ożeniła z Demetriuszem. Mieli dwóch synów i córkę. Dzięki temu zdobył on tron. Panował ponad pięć lat Musiał stłumić bunt syna Aleksandra. Po stłumieniu buntu wyruszył na wojnę z Partią. Po początkowych sukcesach dostał się do niewoli.

Euergetes

Wywołało to wojnę domową. Z jednej strony był generał Aleksandra -Diodotos, oraz brat Demetriusza – Antioch Euregetes. Wygrał brat i wyruszył na wyprawę do Judei. Zawarł w zamian za wysoki okup rozejm z żydami. Ożenił się z Kleopatrą Theą, z którą miał syna. Wyruszył następnie na wyprawę z Partią. Odzyskał Babilonię oraz Medię. Odrzucił propozycję pokoju i wysłał armię na leże zimowe. W tym czasie kilka miast się zbuntowało. Antioch wyruszył z gwardią aby je stłumić. Został zaskoczony niedaleko Ekbatany i zginął w bitwie.

Demetriusz uciekł w tym czasie z niewoli. Odzyskał tron i ponownie został mężem Kleopatry Thei. Wyruszył do Egiptu aby pomóc matce swojej żony w wojnie domowej. Wyprawa skończyła się porażką. Pojawił się także nowy pretendent do tronu. W następnym roku przegrał bitwę z nim pod Damaszkiem. Żona zakazała go wpuszczać do Ptolemais. Zginął chwilę potem w katastrofie statku koło Tyru.

Władza w Syrii była podzielona między Aleksandra Zabinasa wspieranego przez Egipt, twierdził on że był synem Antiocha Sidatesa. Z drugiej strony była Kleopatra Thea jako regentka Seleukosa Philometora i Antiocha Grypusa. Po dwóch latach walk Aleksander uciekł do Antiochii i podczas rabowania tamtejszych świątyń zginął. Władzę na dwa lata, aż do śmierci objęła Kleopatra Thea.

O wojnie Antiocha Euergetesa z Judeą.

https://www.jstor.org/stable/4436137

Seleukos Philopator był drugim synem Antiocha Wielkiego. Jego starszy brat umarł w młodym wieku. Jeszcze za życia ojca Seleukos był współwładcą imperium Seleucydów. Po jego śmierci został samodzielnym królem. Był zmuszony do spłaty kontrybucji, Rzymianom zgodnie z traktatem w Apamei. Próbował zdobyć fundusze na to rabując świątynię w Jerozolimie. Skończyło się to jego niepowodzeniem. Jego polityka zagraniczna była podyktowana zależnością od Rzymu. Za żonę wziął własną siostrę, z którą miał synów Antiocha i Demetriusza oraz córkę Laodikę. Został zabity przez swojego ministra Heliodorusa.

Antioch Epifanes był najmłodszym synem Antiocha Wielkiego. Po traktacie w Apamei wysłano go jako zakładnika do Rzymu. Po dziesięciu latach zastąpił go bratanek Demetriusz. W momencie zabójstwa brata, Seleukosa znajdował się w Atenach. Szybko wrócił do Syrii, zgładził Heliodorusa i sam objął tron. Rzym obawiał się jego wzrastającej potęgi, namówił Ptolemeuszy do wojny z Seleucydami. Skończyło się to jednak klęską Egipcjan. Antioch przeniósł wojnę do Egiptu. Wykorzystał konflikt jaki wybuchł między rodzeństwem Lagidów. Po 2 latach walk jedynie Aleksandria się broniła. Od upadku uratowało ją poselstwo Rzymskie, które zagroziło wojną Antiochowi, jeśli nie wycofa się z Egiptu. Podczas odwrotu król złupił Świątynię Jerozolimską. Wywołało to powstanie żydów. Seleukida wyruszył na wschód aby walczyć z Partami. Podczas tej wyprawy zmarł w Medii.

Następnym władcą był Antiocha Eupator, syn Antiocha Epifanesa. Wstąpił na tron jako dziecko. Nie rządził sam, zamiast niego władzę sprawował regent. Po dwóch latach został zdetronizowany.

Demetriusz Soter był synem Seleukosa Philopatora. Młodość spędził w Rzymie jako zakładnik. Uciekł po kilkunastu latach i wyruszył do Syrii. Obalił młodocianego króla i sam objął władzę. Senat rzymski uznał jego władzę. Jego próby rozszerzenia władzy na sąsiednie tereny skończyły się niepowodzeniem. Nie zdołał także stłumić powstanie Żydów w Judei. Ożenił się z własną siostrą, z którą miał trzech synów. Panował przez ponad dziesięć lat.

Więcej o wojnie Antiocha Epifanesa z Egpitem przeczytacie tutaj.

https://www.jstor.org/stable/4436137

Kallinikos

Seleukos Kallinikos wystąpił na tron w trudnych okolicznościach. Król Egiptu najechał Syrię w obronie swojej siostry Bereniki. Była ona macochą Seleukosa. Egipcjanie dotarli do Antiochii i Eufratu. Szybko się jednak wycofał. W Baktrii jej satrapa ogłosił się królem. Zbuntował się także namiestnik Partii. Seleukos pokonał władcę Egiptu i królów w Azji Mniejszej. Kilka lat później zawarto pokój z Ptolemeuszami, niekorzystny dla Seleukidów. Brat Seleukosa, Antioch Hierax się zbuntował i opanował Anatolię. Wyprawa w celu jej odbicia skończyła się klęską pod Ankarą. Dopiero na kilka miesięcy przed śmiercią Seleukos odzyskał region po zgonie brata. Partię zajęli w tym czasie Parsowie. Cały czas zakładano nowe miasta.

Keraunos

Seleukos Keraunos rządził tylko trzy lata. Podzielił się władzą z bratem oddając mu wschód. Sam został zamordowany w trakcie wyprawy do Azji Mniejszej gdzie toczył wojnę z Pergamonem.

Antioch Wielki

Antioch Megas objął władze po śmierci brata. Pokonał na początku panowania buntowników w Medii i Azji Mniejszej. Starł się następnie z Egiptem. Po początkowych sukcesach opanował Palestynę. Jednak w Bitwie pod Rafią poniósł zupełną klęskę. Wojna skończyła się pokojem, w myśl którego Seleukidzi zdobyli tylko pojedyncze miasta w Syrii. W następnych latach dokończył podbój Azji Mniejszej. Wyruszył potem do Partii i Baktrii. Zdobył uznanie zwierzchności ze strony tamtejszych władców. Po tej wyprawie zaczął przygotowywać się do rewanżu na Egipcie. Podbił Palestynę i pokonał Egipcjanin pod Panion. Opanował miasta zależne od Egiptu w Azji Mniejszej. Zawarł następnie pokój w myśl, którego tereny zdobyczne zachował i jego córka Kleopatra wyszła za króla Egiptu. Następnie wyprawił się do Grecji. Wywołało to wojnę z Rzymem. Skończyła się ona klęską w bitwie pod Magnezją. I pokojem w Apamei. Stracił wtedy całą Azję Mniejszą i zapłacił znaczne kontrybucje. Próbował to sobie odbić w kolejnej wyprawie na Wschód ale zginął w próbie obrabowania świątyni niedaleko Suzy.

O Seleukosie Kallinikosie i jego synach.

https://www.jstor.org/stable/43894410

Nikator

Królestwo Seleucydów było największym z państw hellenistycznych. Zostało założone przez Seleukosa Nikatora. Oryginalnie był on satrapą Babilonii, ale p, ko zwycięskich wyprawach do Persji opanował wschodnie prowincje imperium macedońskiego. Odparł ataki Antygonidów i zawarł pokój z Czandraguptą oddając mu wschodnie krańce królestwa. Po bitwie pod Ipsos rozszerzył państwo na Syrię. Zaraz przed śmiercią zajął dużą część Anatolii.

Soter

Następcą Seleukosa Nikatora został Antioch Soter. Był on jego synem. Mimo zaskoczenia nagłą śmiercią ojca z łatwością objął tron. Prowadził aktywną politykę na terenie Anatolii, gdzie próbował podbić bez powodzenia Bitynię. Pokonał celtyckich Galatów, którzy najechali Azję Mniejsza. Prowadził kilkuletnią wojnę z Egiptem. Skończyła się ona bez rozstrzygnięcia. Rozwijał i zakładał nowe miasta szczególnie w Anatolii i prowincjach perskich. Wspierał także świątynie bóstw nie helleńskich.

Theos

Kolejnym władcą tej dynastii był Antioch Theos. Zaraz po objęciu przez niego tronu wybuchła wojna z Egiptem. Seleucydzi prowadzili ją w sojuszu z Macedonią. Skończyła się ona pokojem w myśl którego ożenił się Antioch z córką władcy Egiptu – Bereniką. Rozwiódł się w tym celu ze swoją pierwszą żoną z którą miał dwóch synów. Prowadził aktywną politykę w Azji Mniejszej walcząc z tamtejszymi tyranami i Galatami. Stracił kontrolę nad Baktrią, której satrapa został samodzielnym władcą. Zakładał wiele miast w całym imperium.

O zwycięstwie Antiocha nad Galatami

https://www.jstor.org/stable/10.7834/phoenix.66.1-2.0057