Kategoria: Seleucudzi (Page 1 of 3)

Pierwsze wzmianki o tym mieście leżącym kilka kilometrów na północny zachód od dzisiejszej As-Suwaydy. Pierwsze wzmianki o Kanwacie pochodzą z czasów Heroda Wielkiego. Miasto należało do Decapolu. Był to luźny związek miast leżących z reguły na wschodnim brzegu Jordanu. Istniał on w początkowych latach żadów imperium Rzymskiego w Syrii. Ich daleko posunięta autonomia została zlikwidowana za cesarza Trajana. Sam Kanwat był jednym z mniejszych miast tej grupy. Zachowały się w nim ruiny świątyni Heliosa, teatru i akweduktu. Miasto zostało opuszczone po podbojach arabskich.

Miasto zostało założone przez prawdopodobnie przez Aleksandra Wielkiego. Jego ruiny leżą koło miasta Irbid. Nazwane zostało na cześć stolicy Macedonii. Za panowania któregoś z pierwszych Ptolemeuszy jej nazwa została zamieniona na Berenikę. Miasto miało zostać zniszczone przez Aleksandra Jannaja. Pompejusz miał je później odbudować. Miasto było długo zaludnione. Opuszczono je dopiero w okresie krucjat. W pobliżu koloni leżały gorące źródła.  W samym mieście znajdowały się świątynie oraz teatr i termy. ich ruiny z okresu rzymskiego istnieją do teraz.

Miasto znajdowało się na miejscu dzisiejszego Ammanu. Miejscowość ta była ważnym ośrodkiem miejskim od epoki brązu. Została zhelenizowana przez Ptolemeusza Filadelfosa. Miasto zostało otoczone potężnymi murami. Za czasów Antiocha Wielkiego wcielona została do państwa Seleukidów. Obroniła się przed atakami Aleksandra Jannaja. W następnych latach była niezależna. Dopiero po przystąpieniu do Dekapolis stała się zależna od Rzymu. Wśród zabytków, które przetrwały od czasów antycznych jest teatr rzymski, Nimfajon i świątynia Herkulesa na cytadeli.

Scytopolis założono w miejscu połączenia doliny Jezreel z doliną Jordanu. Było jedynym z miast Decapolu leżącym na zachodnim brzegu Jordanu. Pochodzenie nazwy jest dyskusyjne. Pojawiają się propozycje powiązania jej z inwazją Scytów na Syrię z VII wieku, najemnikami scytyjskimi służącymi w armii Ptolemeuszy lub biblijnym miastem Sukkhot. Przed hellenizacją miasto było zwane Nyssa. Scytopolis miało istnieć już w czasach gdy Palestyna była kontrolowana przez Lagidów. Miasto miało poddać się Antiochowi Wielkiemu bez walki. Pod władzę Hasmoneuszy miało się dostać za panowania Jana Hyrkana. Za czasów Rzymskich miasto było jednym ze znaczniejszych ośrodków w regionie. Pozostało nim aż do czasów ottomańskich gdy straciło na znaczeniu.

Scytopolis było rozległym miastem. Znajdowało się w nim wiele świątyń. Wśród nich Dionizosa, Sarapisa i Zeusa. Ponadto zachował się do dzisiejszych czasów świetnie zachowany teatr, resztki kolumnady z główniej ulicy miasta, ruiny łaźni, pozostałości murów miejskich i akweduktu. Miasto miało duże znaczenie handlowe. Produkowało własne monety, w tym srebrne.

Chalkis leżało niedaleko Baalbeku w dolinie Bekaa. Jej dokładna lokalizacja nie jest znana. Nazwa miasta nawiązuje do Chalkidyki w Macedonii. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z czasów Antiocha Wielkiego. W czasie wojen domowych w Imperium Seleukidów stała się stolicą księstwa Iturei. Była nią do końca I wieku n.e. Nie wiadomo kiedy została opuszczona.

Miasto to istniało od epoki brązu. Przez wiele lat było stolicą królestwa, i centrum religijnym Hebrajczyków. Przez pierwsze lata po podboju regionu przez Macedończyków niewiele się w niej zmieniło. Znalazła się pod kontrolą Ptolemeuszy. Antioch Wielki wcielił ją do imperium Selleukidów. Jego syn, Antioch Epifanes złupił świątynię jerozolimską. W wyniku powstania tym wywołanego została wyzwolona i stała się stolicą królestwa Hasmoneuszy. Była nią przez podnad sto lat gdy władza przeszła w królestwie w ręce Heroda. Przez następne lata bywała pod kontrolą następców Heroda jak i namiestników rzymskich. W wyniku wielkiego powstania żydowskiego została zburzona. Cesarz Hadrian kilkadziseiąt lat później nakazał na jej miejscu zbudować miasto Aelia Capitoliana ze świątynią Jupitera na miejscu dawnego sanktuarium żydowskiego. Wywołało to kolejne powstanie żydowskie. Dawną nazwe odzyskała dopiero po podbojach Arabskich. Do tej pory jest ważnym centrum religijnym.

Antyczna Jerozolima była jednym z kluczowych sanktuariów Bliskiego Wschodu. Niewiele pozostało z Jerozolimy sprzed Wielkiego Powstania Żydowskiego. Wśród nich jest mur świątyni Jerozolimskiej widoczny powyżej. Miasto za czasów hellenistycznych zostało rozbudowane o pałace króleswkie oraz fortece mające pilnować jego zależność wobec Seleukidów. Największą rozbudowę przeszła za czasów Heroda, który odnowił świątynię Jerozolimską i powiększył ją znacznie. Miasto było otoczone przez potężne mury.

Miasto to było sanktuarium Samaryjczyków, zburzonym pod koniec panowania Persów jako represja za bunt. Miała być pierwszą kolonia założoną przez Aleksandra w czasie jego wyprawy. Pozwolił na odbudowę przez nich świątyni. W  czasie wojen Diadochów kilkakrotnie była łupiona. Została otoczona w następnych latach przez potężne mury. Nie jest wiadome jak wyglądały relacje pomiędzy Samaryjczykami i Macedońskimi osadnikami. Samaria została zburzona prze Jana Hyrkana gdy opanował on ten region. Za panowania Heroda została odbudowana pod nazwą Sebaste. Samaria leży dziesięć kilometrów na północ od Nablusu. Miasta przetrwało wiele ruin.

Osady w miejscu Gazy istniały od kilku tysięcy lat. W momencie przybycia do Palestyny Aleksandra była ważnym centrum handlowym. Nie uznała jego władzy i przed atakiem na Egipt Macedończycy oblegali miasto. Zburzyli je następnie. Najprawdopodobniej następnie odbudował Gazę. W następnych latach często była oblegana przez różnych władców hellenistycznych. Za panowania Seleukoas Philopatora jej nazwa została zmieniana na Seleucię. Aleksandre Janajaj zdobył miasto i dokonał masakry jego mieszkańców. Po wcieleniu regionu do imperium rzymskiego miasto ponownie odbudowano. Żydzi ponownie zaatakowali miasto w czasie Wielkiego Powstania Żydowskiego. Miasto było cały czas bogate przez następne epoki.

Miasto zostało założone na miejscu starej miejscowości fenickiej która istniała od epoki brązu. Jego nazwa została zmieniana przez Ptolemeusza Philadelphosa. Kolonia była centrum działalności Ptolemeuszy na wybrzeżu Syryjskim. Seleukidzi zdobyli miasto za panowania Antiocha Wielkiego. Antioch Epifanes przemianował nazwę miasta na Antiochię. Miasto było negatywnie nastawione wobec Hasmoneuszy. W II wieku była często oblegana. Ptolemeusze odzyskali kontrolę nad miastem pod koniec tego stulecia.  Niedługo później miasto zostało opuszczone. Zostało odbudowane przez Rzymian. Powróciło wtedy do nazwy Ptolemais. Po stłumieniu powstania Bar-Kochby osiedliła się w nim duża populacja Żydów. Było również siedzibą biskupstwa. Za czasów Bizancjum podupadło. Odzyskało znaczenie dopiero w okresie krucjat. Było wtedy znane pod nazwą Akra. Jej upadek wyznacza koniec istnienia tej epoki.

Ptolemais było ważnym centrum handlu.W mieście stniała mennica produkująca brązowe i srebrne monety. Była także miejscem wytwórstwa amfor. Jej terytorium rozciągało się aż do góry Karmel. W samej koloni istniało wiele światyń.

Miasto w momencie podboju przez Aleksandra miało za sobą wielowiekowa historię. W okresie hellenistycznym miało ograniczoną autonomie pozwalająca na bicie srebrnych monet. Pod rządami Rzymian zaczęło się rozwijać. Po trzęsieniu ziemi z VI wieku przeniosła się do miasta szkoła prawnicza z Bejrutu. Miasto było zamieszkane także za czasów arabskich i późniejszych.

Przed podbojem przez Aleksandra znane było pod nazwą Athar. Macedończycy zmienili je na Tripolis. Stało się ważnym miejscem budowy statków. Ponadto miało prawo bicia srebrnych monet. Rozwijało się także w czasach Rzymskich gdy zbudowano między innymi hipodrom. Także później było ważnym miastem regionu.

Tyr był przez wiele wieków z najważniejszym z miast fenickich.Był centrum kulturowym oraz najsilniejszym polis militarnie spośród nich. Jako jedyne nie uznało władzy Aleksandra, który zdobył je po długim oblężeniu. Pod koniec panowania nakazał je odbudować. Znalazło się następnie pod kontrolą Ptolemuszy. Zlikwidowano wtedy ustrój monarchiczny. Za czasów Antiocha Wielkiego został włączony do imperium Seleukidzkiego. Po kilkudziesięciu latach wykożystało wojny domowe do uniezależnienia się od niego. Za czasów Rzymskich było stolicą prowincji Fenicja. Było ważnym ośrodkiem miejskim także w późniejszych epokach.

Tyr był ważnym ośrodkiem handlowym. Bito w nim monety srebrne, które były ważną walutą w regionie. Szybko się odbudował po zniszczeniach Aleksandra. W miescie istniało wiele świątyń. Istniało też wiele wspaniałych budowli publicznych. Ruiny Agory widoczne są na zdjęciu powyżej.