Kategoria: Słowianie (Page 1 of 2)

Tereny dzisiejszej Chorwacji zostały zasiedlone przez Słowian w VI wieku. Długo pozostawała pod kontrolą Awarów. Chorwaci zaczęli się wyzwalać w następnym stuleciu. Krokiem ku temu było utworzenie księstwa. Obejmowało ono tylko tereny w głębi lądu. Wybrzeże Adriatyku było pod kontrolą niezależnych państewek. Chorwaci byli w tym czasie poganami.

Pod koniec VIII wieku książę Wojnomir musiał uznać zwierzchnictwo Franków. Przez kolejne lata próbowali się z niego wyzwolić. Zostali w tym okresie schrystianizowani. Toczyli w tym czasie także walki z Bułgarią. Dopiero w latach 80 IX wieku zostali uznani za niezależne państwo. Potwierdza to inskrypcja księcia Branima, której fragment widać powyżej. Za panowania następnych władców rozszerzano tereny Chorwacji. A książę Tomisław w 925 roku ogłosił się królem.

Słowianie w Alpach pojawili się w VI wieku. Sto lat później mieli utworzyć państwo plemienne. Zajmowało ono dużą część Austrii i Słowenię. Pierwszym znanym władca był Waluk. Karantia toczyła walki z Awarami. Popadała też w coraz większą zależność od Franków. Za panowania Kakacjusza w połowie VIII wieku przyjęto chrzest i uznano zwierzchność króla Franków. W kolejnych latach powtarzały się bunty pogańskie i przeciwko władzy frankijskiej. Doprowadziły one do likwidacji księstwa i włączeniu jego bezpośrednio do cesarstwa. Nastąpiło to w drugiej dekadzie IX wieku.

Na terenie północnej Grecji w wieku VII osiedliło się wiele plemion słowiańskich. Byli to Draguwici, Brsjacy, Jeziercy, Milingowie, Rynchyni, Saguadyci, Strumianie, Wajtunowie i Welegzeyci. Zajmowali tereny od Macedonii aż do Peloponezu. Łupili pobliskie tereny Greckie oraz wyspy Morza Egejskiego. Współpracowali z Awarami, z którymi wyprawili się na Konstantynopol. Wielokrotnie oblegali Tessalonikę w VII wieku. Wszystkie ataki skończyły się jednak niepowodzeniem.

W VIII wieku Bizancjum zaczęło zdobywać kontrolę nad nimi. Początkowo polegało to na najazdach i uprowadzaniu w niewolę Słowian. Jednak pod koniec stulecia udało się rozciągnąć władzę nad częścią z nich. W IX wieku Bułgaria zdobyła kontrolę nad niektórymi z plemion. W całym tym czasie postępowała chrystianizacja miejscowych Słowian.

Nad Neretwą leżało państwo Zahumlan. Osiedlili się oni w pierwszej połowie VII wieku. Wcześnie stali się niezależni od Serbii. Jednak w połowie IX stulecie jak inne państwa regionu zostali uzależnieni od Bizancjum. Przyleli wtedy również chrześcijaństwo. Odparli próbę inwazji ze strony Serbii na początku X wieku. dzięki sojuszowi z Bułgarią. W następnych latach stali się częścią Bizancjum. Próby wyzwolenia się na początku XI stulecia nie udały się. W następnych latach podbici zostali przez Duklę.

Najbardziej na północy spośród państw Primorja leżała Pagania. Założyli ją Narentanie w wieku VII. W IX wieku z powodów piractwa mieli konflikty z Wenecją. Wezwała ona na pomoc flotę bizantyjską. Pod koniec tego stulecia popadli w zależność od Serbii. Cały czas uprawiali piractwo. Dopiero w ostatnich latach X wieku flota wenecka ich pokonała. I ukróciła ich piractwo. Następne stulecie było końcem niezależności Paganii po podbiciu jej przez króla Chorwacji Piotra Krzesimira Wielkiego.

Najbardziej na południe położonym państwem słowiańskim na wybrzeżu Adriatyku była Duklija. Została założona w VII wieku przez plemię Dukljian. O jej wczesnej historii nie wiadomo zbyt wiele. Dopiero w połowie IX wieku pojawiają się gdy flota Bizantyjska zmusiła ich do uznania władzy cesarza i przyjęcia chrześcijaństwa. Cały czas byli także zależni od Serbii. Skończyła się ona dopiero w na początku X wieku. Niedługo potem popadli w zależność od sąsiedniego księstwa Trawunii. Dopiero w XI wieku się z niej wyzwoliła.

Na północ od nie leżała Trawunia. Miała zostać założona w VII wieku. Rządziła nim dynastia Beliców. Popadła szybko w zależność od Serbii oraz w połowie IX wieku od Bizancjum. Przyjęła wtedy także chrześcijaństwo. Dopiero w następnym stuleciu wyzwolili się od panowania serbskiego i uzależnili Dukliję od siebie. Jednak już w XI wieku sami zostali przez nich podbici.

Plemiona słowiańskie zaczęły osiedlać się na terenie dzisiejszej Bułgarii w drugiej połowie VI wieku. Sto lat później przybyli na ten teren tureccy Protobułgarzy. Ich wódz Asparuch pokonał wojska Bizantyjskie i uzależnili od siebie Słowian zamieszkujących północną Bułgarię. Stolicę ustanowili w Pliska, z czasem przeniesiono ją do Wielkiego Presławia.

Bułgaria toczyła przez wiele lat wojny z Bizancjum. Zdarzały się jednak krótkotrwałe sojusze. Największą świetność imperium osiągnęło za czasów Kruma na początku IX wieku, który zdobył środkową Bułgarię oraz dużą część doliny panońskiej. Kolejny okres świetności był za panowania Symeona Wielkiego na przełomie IX i X w. Bułgaria zajęła wtedy Macedonię i dużą część Serbii. Doszło nawet do oblężenia Konstantynopola przez armię bułgarską. Nastąpiła wtedy również chrystianizacja państwa.

Po śmierci Symeona państwo zaczęło chylić się ku upadkowi. W drugiej połowie X wieku została najechana przez Rusinów. A kilka lat później wojska Bizantyjskie podbiły Bułgarię. Do początku następnego stulecia przetrwały jeszcze resztki państwa na terenie Macedonii. Ale i one uległy Bizancjum.