Strona o historii antycznej

Kategoria: Antygonidzi

Kolonie różnych dynastii w Anatolii

Alexandria

Alexandria Troas

Miasto założone zostało przez Antygona Jednookiego jako Antigonea. Ludność w nim pochodziła z kilku okolicznych polis. Nazwę Alexandria nadał dopiero Lizymach na cześć Aleksandra Wielkiego. Rozbudował on tą miejscowość. Przez następne lata znajdowała się pod kontrolą różnych imperiów. Dopiero po pokoju w Apamei stała się niezależnym polis. Była ważnym portem w północnej części Morza Egejskiego. Miasto rozwijało się przez setki lat. Pod koniec czasów rzymskich stało się siedzibą biskupstwa. Opustoszało dopiero w późnej epoce bizantyjskiej.

Alexandria posiadała teatr, stadion, łaźnie i wiele innych charakterystycznych dla polis greckiego budynków. W szczytowym okresie mogło w nim mieszkać 100 tysięcy mieszkańców. W mieście działała także mennica. Założona została przez Lizymacha, mamy z niej monety zarówno z czasów hellenistycznych jak i cesarstwa rzymskiego.


Ancyra

Zasiedlone jeszcze w okresie wcześniejszym. Początkowo pod kontrolą Antygonidów. Po przybyciu Galatów stało się stolicą Tectosgetów. miejscowa, frygijska ludność uległa celtyizacji. W czasach rzymskich stało się siedzibą gubernatora prowincji Galatii. Miasto leżało na ważnym szlaku handlowym. W szczytowym okresie mieszkało w nim 200 tysięcy mieszkańców. Miasto było nieprzerwanie zamieszkane, aż do dzisiaj. Wśród zabytków z tego miasta znajdują się łaźnie, kolumna Juliana Apostaty, twierdza oraz inskrypcja Res Geste Augustii.


Ariarathia

Miasto założył Ariartches Eusebios. Leżało niedaleko dzisiejszego Pınarbaşı. Miało status polis, jednak niewiele wiadomo o jego ustroju. W czasach bizantyjskich zmieniło nazwę na Dasmenda. Po przybyciu turków do regionu opustoszało.


Eusebia koło Araigos

MIasto pierwotnie nazywało się Mazaca. Nazwę zmienił mu Ariarthes Eusebios. Dokonał także hellenizacji miasta. Miasto było stolicą Kapadocji. Po jej opanowaniu przez Tirganesa mieszkańców przeniesiono do Armenii. Powrócili do miasta po zwycięstwach Lukullusa. Za panowania Tyberiusza nastąpiła ponowna zmiana nazwy na Cesareę. W czasach bizantyjskich było siedzibą biskupstwa. Po zajęciu przez zostało przezwane na Kayseri. I pod tą nazwą istnieje do dzisiaj.

W mieście istniały pałace królewskie. Mennica założona przez królów działała także w późniejszych czasach. Ponadto znajdowało się w nim wiele innych znaczących budynków użyteczności publicznej. Miasto nie było otoczone murami w początkach naszej ery. Później jednak zostało umocnione, a za Gordiana III wzniesiono w nim twierdzę, która przetrwała do dzisiaj. Polis na ważnej drodze handlowej, będącej częścią szlaku jedwabnego.


Eusebia koło Taurusu

Miasto założone na miejscu starszej miejscowości przez Ariatchesa Eusebiosa. W czasach rzymskich nosiło nazwę Tyana. cesarz Valens uczynił ją stolicą prowincji Kapadocji Secunda. Miasto nazywało się wtedy Chrystopolis. Było także siedzibą biskupstwa. W czasach bizantyjskich toczyły się o nie walki między cesarstwem a Arabami. W ich wyniku zostało zniszczone i opustoszało. Leżała w pobliżu dzisiejszego Kemerhisar. W mieście istniała mennica. Do czasów dzisiejszych w dobrym stanie przetrwał akwedukt z czasów rzymskich. Oprócz niego znajdowało się w mieście wiele innych budowli.


Więcej na temat mennictwa w Alexandrii Troas.

https://www.jstor.org/stable/42667503

Pytanie o Antygonidów

Kim był dla Demetriusza Aetolicusa Antygon Doson?

Antygonidzi moneta
Correct! Wrong!

Antygonidzi – upadek

Filip był synem Demetriusza Aetolicusa i Chyrsei. Wstąpił na tron Macedonii w wieku siedemnastu lat po śmierci wuja, Antygona Dosona. Po wstąpieniu na tron toczył walki z Dardanami. W następnych latach zaangażował się w politykę grecką. Przewodził sojuszowi państw Greckich w wojnie ze Związkiem Etolskim i Spartą. Zwycięstwo w niej wzmocniło pozycję młodego władcy. Po tej wygranej skupił się na terenie Illyrii. Walki tam skończyły się jego umiarkowanym sukcesem. Wplątały go w konflikt z Rzymem, który miał na tym terenie swój protektorat. Doprowadził on do wybuchu wojny między Macedonią a Związkiem Etolskim. Wojna ta trwała dekadę i skończyła się pokojem z Rzymem, który nic nie zmienił. Natomiast Związek Etolski został pokonany. Filip próbował następnie opanować Morze Egejskie z pomocą piratów Kreteńskich. Doprowadziło to do konfliktu z Rodos i Pergamonem.

Zaraz po tym konflikcie Filip musiał zmierzyć się z Rzymem. Początkowo wojna przebiegała bez przewagi żadnej ze stron. Dopiero po dwóch latach nastąpiło rozstrzygnięcie w bitwie pod Kynoskefalaj. Armia macedońska została zniszczona. Filip został zmuszony do wycofania się z Grecji, znacznej redukcji floty, wysłania syna do Rzymu, zapłaty mu kontrybucji i wspieraniem go w wojnach. Został do tego zmuszony już w czasie wojny Rzymu z Seleukidami. W zamian jego syn został odesłany do domu, a kontrybucje zostały zredukowane.

Pod koniec panowania Filip prowadził podbój Tracji. Zwiększył dochody państwa otwierając nowe kopalnie złota. Dwór był w tym czasie rozdarty konfliktem między jego synami. Perseuszem i Demetriuszem, drugi z nich był wcześniej w niewoli w Rzymie. Wspierał on go w dążeniach do zostania następcą tronu. Filip jednak wybrał starszego Perseusza i stracił drugiego syna. Rok później zmarł. Żoną Filipa była Polycrytia, córka Arata z Sykionu.

Perseusz był synem Filipa i Polycryti. Ożenił się z Laodiką, córka Seleukosa Philopatora. Próbował początkowo utrzymywać poprawne stosunki z Rzymem. Jednak jego działania wobec polis greckich wywoływały napięcia w wzajemnych stosunkach. Doprowadziło to niebawem do wojny. Został wsparty przez Traków i Epir. Mimo początkowych sukcesów został pokonany w bitwie pod Pydną. Macedonię podzielono na cztery republiki. Perseusz został stracony w Rzymie. Jego syn Alexander zamieszkał w tym mieście i został metalurgiem. Na nim skończyła się dynastia Antygonidów.

O bitwie, która zadecydowała o końcu królestwa Macedonii.

https://www.jstor.org/stable/10.2972/hesperia.85.3.0559

Antygonidzi – szczyt potęgi.

Antygon Gonatas

Antygon Gonatas po pokonaniu Pyrrusa nie miał konkurencji do władzy w Macedonii. Zaczął wtedy wzmacniać swoją pozycję w Grecji. W wielu miastach zainstalował tyranów, którzy mieli pilnować interesów Macedońskich. Utrzymywał dobre stosunki z Seleukidami. Jego siostra Satronika, była żoną Antiocha Sotera. Natomiast z Ptolemeuszami konkurował o kontrolę nad Morzem Egejskim. Wspierali oni ruchy buntownicze polis greckie. Wśród nich czołowe były Spatra i Ateny. Połączyły one siły i wszczeły wojnę z Antygonem. Odpowiedział on atakiem na Attykę i morską jej blokadą. Armia spartańska została pokonana koło Koryntu, a król Areus zginął. Po kilku latach walk Ateny skapitulowały. Następną wojną jaką stoczył Antygon była II Wojna Syryjska z Egiptem. W jego trakcie flota macedońska odniosła kilka zwycięstw nad egipską. Wojna skończyła się bez znacznych zmian terytorialnych.

W następnych latach Antygon zajmował się sprawami wewnętrznymi swojego królestwa. Musiał się też zmierzyć z buntem w swojego gubernatora w Koryncie. Po jego śmierci ożenił własnego syna z wdową po nim. W następnych latach nowym jego wyzwaniem była powstanie związku Achajskiego. Nie udało mu się go zatrzymać i stracił kontrolę nad Peloponezem. Żoną Gonatasa była Filla, córka Seleukosa Nikatora. Antygon utrzymywał zażyłe stosunki z filozofami. Szczególnie z Zenonem z Kiton oraz członkami szkoły z Megary. Wielu myślicieli przebywało na jego dworze. Król zmarł w wieku osiemdziesięciu lat.

Demetriusz Aetolicus

Demetriusz Aetolicus był synem Filli i Antygona Gonatasa. Za życia ojca był jednym z dowódców armii Macedońskiej. Pokonał króla Epiru Alexandra. Angażował się w politykę grecką, tocząc zwycięskie wojny z Związkiem Etolskim. Pokonał go z pomocą Beocji i Epiru. Pod koniec panowania toczył walki na północnej granicy królestwa. Zmarł od ran poniesionych w bitwie z Dardanami. Miał cztery żony, dopiero z ostatnią, Chyrseią miał syna.

Antygon Doson

Antygon Doson był kuzynem Demetriusza Aetolicusa. Jego ojcem był Demetriusz Piękny, brat Antygona Gonatasa. Wstąpił na tron gdyż syn jego poprzednika miał 9 lat. Początkowo był regentem, jednak po kilku latach koronował się na króla. Ożenił się z wdową po Demetriszu, Chyrseią. Prowadził aktywną politykę w Grecji. Interweniował na początku rządów w Tesalii. Kilka lat później na prośbę Związku Achajskiego wkroczył na Peloponez i pokonał armię Spartańską w bitwie pod Selazją. Zmarł od choroby w czasie wyprawy przeciwko Ilyrom. Moneta widziana powyżej jest jego.

O bracie Antygona Gonatasa.

https://www.jstor.org/stable/263012

Antygonidzi – Początek

Założycielem rodu Antygonidów był Antygon Monophthalmus. Opanowało on w kilkanaście lat po śmierci Aleksandra dużą część Bliskiego Wschodu. Nigdy nie zdobył władzy nad Macedonią. Jego imperium upadło w wyniku bitwy pod Ipsos. W której sam Antygon poległ.

Jego synem był Demetriusz Poliokrates. Za życia ojca był głównym dowódcą armii. Po bitwie pod Ipsos próbował odbudować imperium wykorzystując potężną flotę. Po początkowych sukcesach, zostało ono zniszczone. Zdobył wtedy Macedonię, którą po kilku latach stracił. Pozostawił w Grecji syna, a sam wyruszył na wyprawę do Azji Mniejszej. Pokonany trafił do niewoli u Seleukosa, gdzie umarł po kilku latach.

Ptolemeusz Keraunos

Macedonią rządził wtedy Lizymach, który poległ w bitwie pod Kuorperdion. Zasiadł wtedy na tronie Ptolemeusz Keraunos. Był on synem Ptolemeusza Sotera, ale został wydziedziczony kosztem brata. Uciekł wtedy do Lizymacha, wplątał się w konflikt na jego dworze. Po jego śmierci zabił zwycięskiego Seleukosa. Władał Macedonią przez dwa lata. Odparł atak Antygona Gontasa i wsparł wyprawę Pyrrusa do Italii. Zginął w bitwie z Celtami, którzy zaatakowali Macedonię. Do bitwy stanął tylko z niewielką częścią armii, nie chcąc czekać aż wszystkie jego siły zdążą się zebrać.

Lata Zamętu

Po jego śmierci władcą Macedonii został jego brat Meleager. Panował dwa miesiące, dp czasu gdy zmuszono go do abdykacji. Państwo było w totalnym chaosie. Było łupione przez Celtów, a nikt nie kontrolował całego jego terytorium. Następcą jego był Antypater Etesiasz. Pochodził on z dynastii Antypatrydów. Po niecałych dwóch miesiącach również abdykował. Władzę objął jako Strateg Sostanes. Był on jednym z dowódców armii Macedońskiej. Odnosił sukcesy w walce z Celtami. Odparł również atak Antygona Gontasa. Po dwóch latach zmarł a władzę próbował zdobyć najpierw Ptolemeusz Nios. A potem Aleksander Arridajos. Nie udało im się to.

Antygon Gonatas

Pierwszym władcą, który zdobył władzę na trwałe w Macedonii był Antygon Gonatas. Był on synem Filli i Demetriusza Poliokratesa. Za jego życia był jednym z jego wodzów. Po śmierci ojca sam ogłosił się królem. władał tylko kilkoma miastami w Grecji, wyspami morza Egejskiego i potężną flotą. Próbował kilka razy zdobyć Macedonię ale został odparty. Wdał się też w wojnę z Antiochem Soterem w Azji Mniejszej. Gdy Celtowie najechali Grecję wysłał wojska do jej obrony. Kluczową bitwę z nimi stoczył pod Lizymachią. Po tym zwycięstwie objął władzę w Macedonii. Po kilku latach został obalony przez Pyrrusa. Jednak dwa lata później on zginął i Antygon wrócił na tron. Od wtedy jego władza była niezagrożona.

O Ptolemeuszu keraunosie.

https://www.jstor.org/stable/24433809

© 2025 Jaskinia Historii

Theme by Anders NorenUp ↑