Zaraza Galena zaczęła się w 165 roku n.e. i trwała do 180 r. Pierwsze znaki choroby pojawiły się w armii Rzymskiej prowadzącej wojnę z Partami w Mezopotamii. Po jej zakończeniu oddziały wróciły do garnizonów. Wielu żołnierzy było chorych. Dzięki temu zaraza objęła całe Imperium Rzymskie. W szczycie epidemii miało umierać 2 tysiące osób w samym Rzymie. Zaraza mogła zabić do 5 milionów osób i osłabić cesarstwo prowadzące wojny markomańskie. Zaraza miała odbicie w kulturze, wzroście religijności i gospodarce. Epidemia zwana jest również Antoninów ze względu na dynastię, za której panowania wybuchła.
Opis choroby jest znany dzięki Galenowi. Wskazują one na czarną ospę jako główną przyczynę epidemii. Możliwe że odra również wystąpiła przy okazji. Była to pierwsza tak wielka epidemia w świecie śródziemnomorskim. Istnieją sugestie iż mogła wybuchnąć w Chinach i szlakiem jedwabnym dostać się do Mezopotamii.
O zarazie Galena