Co zmusiło Cymbrów do migracji?
Correct!
Wrong!
Kategoria: Bez kategorii (Page 1 of 10)
Jakie miasto nie zostało zniszczone w wybuchu Wezuwiusza?
Correct!
Wrong!
Trzęsienie ziemi w południowej Anatolii w 262 roku dotknęło miasta na zachodnim i południowym wybrzeżu Azji Mniejszej. Epicentrum miało znajdować się pod wschodnim Morzem Egejskim. Wiele miast zostało zalanych, wśród nich Efez. Zniszczona została tam biblioteka Cellusa podobnie jak świątynia Artemidy. Wiele innych ważnych budynków zostało także zniszczonych.
O ówczesnym podejściu do trzęsień ziemi.
Trzęsienie ziemi zniszczyło Lycię w 141 roku. Dotknięte zostały miasta leżące nie tylko w tym regionie ale również na okolicznych wyspach jak Rodos. Epicentrum miało znajdować się w okolicach zachodniego wybrzeża Anatolii. Jednak nie udało się ustalić tego dokładnie jak i siły trzęsienia ziemi.
O trzęsieniu ziemi widzianym przez ówczesnych w świetle apokalipsy św. Jana.
Powódź w Jutlandii miała wywołać wędrówkę Cymbrów i Teutonów. Wystąpiła ona w latach 120-114. Nastąpić maiła wtedy zmiana linii brzegowej Jutlandii. Nie jest jednak pewne w jakich konkretnie latach wystąpiła. Ani też jakie miała rozmiary. Informacje o niej mamy tylko ze źródeł pośrednich. Jak badania archeologiczne, lub opisy Rzymskie. Nie byli oni jednak nigdy w Jutlandii.
O wojnach cymbryjskich.
Zaraza Cypriana wybuchła w 249 roku n.e. i trwała do 262 roku. Nie jest pewne gdzie się rozpoczęła. Objęła całe cesarstwo, a w szczycie miało umierać w Rzymie 5 tysięcy ludzi. Wśród nich miał być cesarz Hostylian. Epidemia miała spowodować znaczne zniszczenia w gospodarce i osłabienie armii Rzymskiej. Miała wywołać również wzrost religijności. Najbardziej prawdopodobną przyczyną zarazy był wirus Eboli.
O ówczesnym podejściu do zarazy.
Zaraza Galena zaczęła się w 165 roku n.e. i trwała do 180 r. Pierwsze znaki choroby pojawiły się w armii Rzymskiej prowadzącej wojnę z Partami w Mezopotamii. Po jej zakończeniu oddziały wróciły do garnizonów. Wielu żołnierzy było chorych. Dzięki temu zaraza objęła całe Imperium Rzymskie. W szczycie epidemii miało umierać 2 tysiące osób w samym Rzymie. Zaraza mogła zabić do 5 milionów osób i osłabić cesarstwo prowadzące wojny markomańskie. Zaraza miała odbicie w kulturze, wzroście religijności i gospodarce. Epidemia zwana jest również Antoninów ze względu na dynastię, za której panowania wybuchła.
Opis choroby jest znany dzięki Galenowi. Wskazują one na czarną ospę jako główną przyczynę epidemii. Możliwe że odra również wystąpiła przy okazji. Była to pierwsza tak wielka epidemia w świecie śródziemnomorskim. Istnieją sugestie iż mogła wybuchnąć w Chinach i szlakiem jedwabnym dostać się do Mezopotamii.
O zarazie Galena
Zaraza w Atenach zaczęła się w 430 roku p.n.e. Kilkakrotnie powracała w czasie wojny peloponeskiej. Miała zacząć się od portu w Pireusie i objąć całe miasto. Było ono przepełnione z powodu masy uchodźców z całej Attyki, którzy schronili się za murami. Z tego powodu higiena w Atenach była na wyjątkowo niskim poziomie. Choroba miała dużą łatwość rozpowszechniania się. Zmarłych chowano w zbiorowych grobach. Stosunki społeczne upadły w reakcji na bezpośrednie zagrożenie śmiercią. Ateńczycy próbowali zmniejszyć ilość ludzi w mieście wysyłając ich na wyspy Morza Egejskiego i na ekspedycje wojenne. Jednak na skutek tego zaraza się rozprzestrzeniła.
Nie udało się nadal ustalić co wywołało epidemię. Długo uważano że mogła być to dżuma. Sugerowano też inne choroby jak ospa wietrzna, odra, ebola czy gorączka krwotoczna. Inną często przywoływaną chorobą jest tyfus. Obecnie uważa się że objawy mogą pasować właśnie do niej.
O zarazie w Atenach
Erupcje Etny w czasach antycznych miały miejsce kilkadziesiąt razy. Poza tymi przypadkami często zdarzały się mniejsze wypływy lawy. Zachowały się informacje tylko o ważniejszych erupcjach. Najwcześniejsza miał mieć miejsce w roku 737 p.n.e. według Tukidydesa. Następne, znaczniejsze miało miejsce w roku 396 p.n.e. gdy armia kartagińska musiała zmienić trasę marszu na Syrakuzy. Zamiast iść wzdłuż wybrzeża, gdzie lawa zablokowała drogę musieli okrążyć wulkan. Inna w 122 roku p.n.e. zniszczyła dużą część Katanii. A w roku 44 p.n.e. kamienie z Etny miały spaść na Reggio di Calabria. Wierzono że w głębi wulkanu kryją się kuźnie Hefajstosa. I miały one wywoływać erupcje.
O wybuchu Etny z 44 roku p.n.e.
W 365 roku miało miejsce trzęsienie ziemi z epicentrum w Rowie Helleńskim. Był ono jednym z silniejszych i doprowadziło do podniesienia się ziemi na południowej Krecie nawet o 10 metrów. Dodatkowym następstwem tego trzęsienia była tsunami. Spustoszyło on głównie wybrzeże Libii oraz Egiptu. W Aleksandrii zatopiło wiele statków. Apollonię zalało doprowadzając do zniszczenia portu. Katastrofa została opisana przez wielu autorów na których wywołała duże wrażenie.
Więcej o Tsunami.