Antygon był jednym z dowódców Aleksandra Wielkiego. Był od niego starszy i dostał w zarząd satrapię Frygii Wielkiej. Odznaczył się po bitwie pod Issos. Obronił prowincję przed rajdami perskimi, zabezpieczył w ten sposób szlaki zaopatrzenia króla Macedonii. Po jego śmierci utrzymał w swojej władzy satrapię Frygii Wielkiej.
W 321 roku został dowódcą armii macedońskiej w Azji. Rozpoczął wojnę z Eumenesem z Kadrii. Pokonał go i uśmiercił ostatecznie w 316 p.n.e. Następnie zaczął podbijać poszczególne satrapie Azji. Między innymi zajął Babilonię, z której wypędził Seleukosa. Jego próby podbicia Grecji się nie udały. Zawarł w 312 pokój z innymi wodzami.
Kilka lat później wojna wybuchła na nowo. Antygon ogłosił się królem i z pomocą syna Demetriusz podbił Cypr i zaatakował Egipt. Został jednak odparty i wysłał syna do Grecji. Sam został w Syrii budując stolicę imperium. W tym czasie wschodnie satrapie podbił Seleukos. W 302 Anatolię najechał Lizymach. Po ponad roku walk Antygon wezwał syna na pomoc. Natomiast Lizymach otrzymał wsparcie od Seleukosa. W dwójkę pokonali i zabili Antygona w bitwie pod Ipsos.
O sprawowaniu przez Antygona funkcji Satrapy Frygii więcej tutaj.