Pokój między Atenami i Spartą
W roku 446 Ateny i Sparta zawarły traktat kończący tzw. I wojnę peloponeską: ἀναχωρήσαντες δὲ ἀπ᾽ Εὐβοίας οὐ πολλῷ ὕστερον σπονδὰς ἐποιήσαντο πρὸς Λακεδαιμονίους καὶ τοὺς ξυμμάχους τριακοντούτεις,[1]. Miał on obowiązywać trzydzieści lat. Sparta miała uznać władzę Aten nad Morzem Egejskim. Natomiast Ateńczycy wycofali się z Peloponezu i wstrzymali rajdy na jego wybrzeże[2].
Traktat ten zmuszał ateńczyków do wycofania się z części zdobyczy wojennych. Jego celem było ustalenie stref wpływów obu stron[3]. Egina miała znaleźć się w strefie wpływów Aten[4]. Żadna ze stron nie oddawała terenów, które były dla niej istotne. Trzydziestoletni okres obowiązywania pokoju wskazywał na próbę długotrwałego unormowania stosunków między Atenami i Spartą. Nie ma informacji, aby planowano w międzyczasie jakieś dodatkowe negocjacje. Niewiadome jest również, w jakim stopniu inne państwa przystąpiły do tego pokoju[5].
[1] Thuc. I 115.
[2] Diod., XII 7; Paus, V 23; Thuc I 40, 67; A. Andrews., Thucydides on the Causes of the War, CQ IX, 1959, s. 227; Według P. J. Rhodes, A History of the classical greek world 478-323 B.C., Oxford 2010, s. 53-54, był on korzystny dla Aten; Obaj królowie spartańscy mieli opowiadać się za pokojem; Możliwe jest, że sojusznicy Sparty negocjowali go wspólnie z nią, przystąpili do tego pokoju, jako jeden blok; Wskazuje na to D. C. Yates, The Archaic Treaties between the Spartans and Their Allies, CQ LV, 2005, s. 71.
[3] A. Wolicki, op. cit., s. 125-26.
[4] N. O. Brown, Pindar, Sophocles, and the Thirty Years’ Peace, TAPhA LXXXIII, 1951, s. 13.
[5] H. T. Wade-Gerry, Thucydides the Son of Melesias: A Study of Periklean Policy, JHS LII, 1932, s. 213-14; F. Addock, D. J. Mosley, Diplomacy in ancient Greece, London 1975, s. 38; Według A. J. Holladay, Sparta’s Role in the First Peloponnesian War, JHS LXXXXVII 1977, s. 62.
Dodaj komentarz