Klasyfikacja
Do tej grupy zaliczyłem układy, w których przewidziano czas trwania od ponad pięciu lat. Taki czas mógł wskazywać na próbę rozwiązania konfliktów, jakie miały miejsce pomiędzy stronami walczącymi. Nie była to metoda na danie wytchnienia i czasu na przygotowanie się do ponownej wojny.
Pokój Syrakuz z Akragas
W 472 roku Syrakuzy wszczęły wojnę z Akragas. Obawiały się one bowiem zbrojeń, jakie przeprowadzał tamtejszy władca. Po przegranej walnej bitwie Akragantyjczycy przepędzili swego tyrana Thrazydeosa. Zmienili rządy na demokratyczne i wysłali do Syrakuz posłów, którzy doprowadzili do zakończenia wojny. Nie ma informacji na temat jego warunków[1].
Brak informacji na temat tego pokoju nie pozwala na ustalenie czasu jego trwania. Pewne jest jedynie to, że Akragas nie popadło w zależność od Syrakuz. Najprawdopodobniej stan pokoju miał obowiązywać ponad dwadzieścia pięć lat. Przez ten czas nie ma informacji o żadnych walkach między tymi państwami. Kolejna wojna, w 448 roku mogła, jednakże wybuchnąć z innej przyczyny niż wygaśnięcie pokoju[2].
Pokój Argos i Sparty
W 451 roku Argos i Sparta zawarły traktat kończący wojnę. Niewiele wiadomo na temat samego jej przebiegu. Możliwe, że nawet jej nie było a traktat był po prostu przedłużeniem poprzedniego. Wskazywać na to może udział kontyngentu wojska z Argos w bitwie pod Tanagrą. Walczyli wtedy jako sprzymierzeńcy Sparty[3]. Ponadto Ateny zawarły pięcioletni rozejm ze Spartą, pozbawiając Argos możliwości pomocy z tej strony. Wobec tego nie mieli oni szans na zwycięstwo. Z drugiej strony Sparta również chciała zakończyć wojnę przed wznowieniem walk z Atenami. Zawarto więc pokój na trzydzieści lat. Nie są znane dokładne szczegóły dotyczące tego układu[4]. Z relacji Tukidydesa wynika, iż strony zawarły pokój sankcjonujący ich ówczesny stan posiadania. Żadna z nich nie była w stanie zmusić drugiej do rezygnacji z części swojego terytorium.Sparta również nie złamała traktatu podczas jego obowiązywania[5].
Stan pokoju między oboma państwami okazał się trwały. Argos, mimo trwającej wojny archimadyjskiej, nie zaatakowało Sparty. Na wznowienie działań wojennych poczekało aż do zakończenia obowiązywania traktatu.
[1] Diod., XI 53; Według P. J. Bicknell., The date of the fall of the Emmenid tyranny at Akragas, CCC 1986, s. 32-35, pokój mógł mieć miejsce w 467/6 roku.
[2] Diod., XII 8.
[3] Thuc., I 107; Kelly, op. cit. s. 85.
[4] Thuc., V 14, 28; V. A. Troncoso., Neutralidad y neutralismo en la guerra del Peloponeso (431-404 a. C.), Madrid 1987., s. 150-154; T. Kelly, op. cit., s. 86; Według A. Wolickiego Sparta miała podjąć działania zbrojne przeciwko Argos. Nie ma jednak pewności, by miały one miejsce. Możliwe, że sami Argejczycy uznali, że dalsza wojna nie ma sensu, B. Bravo, A. Węcłowski, E. Wipszycka, A. Wolicki, Historia starożytnych Greków, t. II,Warszawa 2009, s. 93.
[5] Argos nie włączył się do konfliktu głównie z powodu dominacji oligarchów, którzy byli przeciwni wojnie. Argejczycy mieli nadzieję wykorzystać problemy Sparty w celu opanowania północno-wschodniego Peloponezu. Musiało się jednak liczyć z interesami Aten. Na co wskazuje reakcja Kleona na propozycje pokojowe Sparty w 425; V. A. Troncoso., op. cit., s.164-169.
Dodaj komentarz