Ceramika

Ceramika czerwonofigurowa zastąpiła czarnofigurową. Jej produkcja polegała na pomalowaniu całego naczynia na czarno i wypaleniu. Następnie ścierano go w miejscach gdzie miały być dekoracje. Pozwalało to na otrzymanie bardziej skomplikowanych obrazów niż w poprzednim stylu. Podobnie jak wcześniej dominowały sceny z mitologii. Natomiast centrum produkcji ceramiki przeniosło się do Aten.

Historia

Ceramika ta zaczęła powstawać w Atenach w 2 połowie VI wieku. Za stworzyciela tek metody uznawany jest garncarz Andokides, a jego najsłynniejszą pracą jest waza ukazująca Dionizjusza i dwie menady. Razem z nim technikę tą stworzyli Eutymides, Eufornis i Psjaks. Oprócz nowego sposobu zdobień wymyślili nowe rodzaje naczyń.

Produkcja tej ceramiki rozpowszechniła się na terenie całego trenu kultury greckiej. Ważnym regionem ich produkcji była Wielka Grecja. A także poza obszarem greckim powstawały naczynia zdobione w ten sposób, jak w Etrurii. Ceramik ta była także eksportowana poza tereny greckie.

Okres tworzenia ceramiki zdobionej w ten sposób dzieli się na trzy etapy. W pierwszym z nich zdobienia były surowe i oparte były na schematach z malarstwa czarnofigurowego. Postaci były schematyczne a perspektywa nie istniała. Okres ten zakończył się w okresie wojen perskich.

Drugi okres charakteryzował się pojawieniem się muskulatury postaci. Które często pojawiały się w aktach. Osoby ukazywane na malunkach były giętkie i pojawiały się sceny zbiorowe. Do najsłyniejszych artystów tego okresu należeli Onesimos i Kleofardos. Epoka ta skończyła się w czasie wojen peloponeskich.

Ostatni okres był pełen dekoracji oraz detali. Często było ich wręcz za dużo na ceramice. Postaci były giętkie a krajobraz ukazany był w wielu planach. Do malarzy tego okresu należał Pronamos i Talos.

Metoda

Jej kolor brał się od barwy gliny, która w Attyce jest pomarańczowa po wypaleniu. Kontury postaci nadawano przed włożeniem do pieca. Następnie wypalano i usuwano czarną farbę z postaci. Części były wykańczane małymi pędzelkami bądź kredą. Dodawano po wypaleniu także detale w innych kolorach.

Dodatkowe informacje o wazach greckich

https://www.jstor.org/stable/44082094