Igrzyska Istmijskie odbywały się co dwa lata. Na rok przed igrzyskami w Olimpii i rok po nich. Były formą upamiętnienia samobójczej śmierci Melissosa. Zginął on w reakcji na zabicie Aketona przez władcę Koryntu Ariachasa. Igrzyskami panheleńskimi stały się około roku 582 p.n.e. Podczas zawodów miał miejsce rozejm dzięki czemu zawodnicy z zwaśnionych państw mogli brać w nich udział. Zawody trwały cztery dni. Od końca 3 wieku p.n.e. mogli w nich brać udział rzymianie. To podczas zawodów istmijskich w 196 p.n.e. ogłosili wolność Grecji. Zawody zakończyły się za czasów Teodozjusza Wielkiego.

Rozgrywano na nich zapasy, panakration, boks, wyścigi rydwanów oraz muzyczny i poetycki konkurs. W tym ostatnim mogły brać udział kobiety. Zwycięzca zawodów otrzymywał wieniec z selera. Jednym z najsłynniejszych zwycięzców był Kleitomachos, który wygrał w trzech konkurencjach na jednych igrzyskach.

Więcej o Igrzyskach Istmijskich.

https://www.jstor.org/stable/501451