Seleukos pochodził z centralnej Macedonii. Wyruszył na wyprawę Aleksandra Wielkiego. W jej trakcie awansował i został jednym z dowódców gwardii królewskiej. Wziął za żonę Apamę, córkę baktryjskiego możnego. Po śmierci króla został dowódcą hetajrów – elitarnej kawalerii.
Gdy wyprawa Perdikasa skończyła się niepowodzeniem był jednym z oficerów, którzy go zabili. W nagrodę został satrapą Babilonii. Panował nad nią do czasu przybycia Antygona, który pokonał Eumenesa. W obawie o swoje życie Seleukos uciekł do Egiptu. Wspólnie z Ptolemeuszem wygrał bitwę pod Gazą i powrócił następnie do Babilonii. Rozpoczął następnie kampanię w Persji. Na skutek jej opanował wschodnie prowincje imperium. Odparł także atak Antygona na Babilonię. Starł się z Czandraguptą z Indii. Wojnę tą zakończył oddając pograniczne tereny w zamian za 500 słoni. Wykorzystał je w bitwie pod Ipsos. Dzięki temu zwycięstwu zajął Syrię.
W następnych latach zawarł sojusz z Demetriuszem oddając mu córkę za żonę. Po kilku latach zerwał go zajmując Cylicję i miasta w Fenicji. Przez następne lata wzniósł wiele miast. Wśród nich Seleucję nad Tygrysem, Seleucję w Pieri oraz Antiochię nad Orontesem. Gdy Lizymach zabił swojego syna Agatoklesa wyruszył Seleukos na wojnę aby go pomścić. Wygrał bitwę pod Korupedion i zajął Azję Mniejszą. Postanowił opanować także Macedonię. Jednakże zaraz po wylądowaniu w Europie koło Lizymachi został zabity przez Ptolemeusza Keraunosa. Umarł jako ostatni z Diadochów.
Więcej o kampaniach Seleukosa.