Seleukos Philopator był drugim synem Antiocha Wielkiego. Jego starszy brat umarł w młodym wieku. Jeszcze za życia ojca Seleukos był współwładcą imperium Seleucydów. Po jego śmierci został samodzielnym królem. Był zmuszony do spłaty kontrybucji, Rzymianom zgodnie z traktatem w Apamei. Próbował zdobyć fundusze na to rabując świątynię w Jerozolimie. Skończyło się to jego niepowodzeniem. Jego polityka zagraniczna była podyktowana zależnością od Rzymu. Za żonę wziął własną siostrę, z którą miał synów Antiocha i Demetriusza oraz córkę Laodikę. Został zabity przez swojego ministra Heliodorusa.

Antioch Epifanes był najmłodszym synem Antiocha Wielkiego. Po traktacie w Apamei wysłano go jako zakładnika do Rzymu. Po dziesięciu latach zastąpił go bratanek Demetriusz. W momencie zabójstwa brata, Seleukosa znajdował się w Atenach. Szybko wrócił do Syrii, zgładził Heliodorusa i sam objął tron. Rzym obawiał się jego wzrastającej potęgi, namówił Ptolemeuszy do wojny z Seleucydami. Skończyło się to jednak klęską Egipcjan. Antioch przeniósł wojnę do Egiptu. Wykorzystał konflikt jaki wybuchł między rodzeństwem Lagidów. Po 2 latach walk jedynie Aleksandria się broniła. Od upadku uratowało ją poselstwo Rzymskie, które zagroziło wojną Antiochowi, jeśli nie wycofa się z Egiptu. Podczas odwrotu król złupił Świątynię Jerozolimską. Wywołało to powstanie żydów. Seleukida wyruszył na wschód aby walczyć z Partami. Podczas tej wyprawy zmarł w Medii.

Następnym władcą był Antiocha Eupator, syn Antiocha Epifanesa. Wstąpił na tron jako dziecko. Nie rządził sam, zamiast niego władzę sprawował regent. Po dwóch latach został zdetronizowany.

Demetriusz Soter był synem Seleukosa Philopatora. Młodość spędził w Rzymie jako zakładnik. Uciekł po kilkunastu latach i wyruszył do Syrii. Obalił młodocianego króla i sam objął władzę. Senat rzymski uznał jego władzę. Jego próby rozszerzenia władzy na sąsiednie tereny skończyły się niepowodzeniem. Nie zdołał także stłumić powstanie Żydów w Judei. Ożenił się z własną siostrą, z którą miał trzech synów. Panował przez ponad dziesięć lat.

Więcej o wojnie Antiocha Epifanesa z Egpitem przeczytacie tutaj.

https://www.jstor.org/stable/4436137