Attalos Soter był synem Attalosa, który był synem brata Filateriosa, założyciela dynastii panującej w Pergamonie. Został władcą po śmierci wuja, Eumenesa. W kilka lat po wstąpieniu na tron ogłosił się królem. Pokonał Galatów, którzy łupili Azję Mniejszą. Prowadził wojnę a Antiochem Hieraxem z dynastii Seleukidów. Pokonał go, zdobywając kontrolę nad całą Anatolią. Dopiero Antiochowi Wielkiemu udało się zdobyć ponownie kontrolę nad regionem. Zawarł przymierze z związkiem Etolskim i wspierał go w walce z Macedonią. W odpowiedzi król Bitynii wszczął wojnę z Pergamonem. Szybko ją zakończył, bez strat ze strony obu państw. Został także sojusznikiem Republiki Rzymskiej. Był też zaangażowany w drugą wojnę macedońską. Wysłał swoją flotę do wsparcia Rzymu. W trakcie tego konfliktu zmarł.

Eumenes Soter był synem Attalosa Sotera i Appolonii. Tron objął w czasie drugiej wojny macedońskiej. Wspierał w niej Rzym. W zamian za to dostał część azjatyckich posiadłości Antygonidów. Został w tym czasie zaatakowany przez Antiocha Wielkiego. Uważał się on za zwierzchnika Eumenesa i opanował wiele miast w Azji Mniejszej. Kilka lat później wsparł Rzym w wojnie syryjskiej przeciwko Selleukidom. Po traktacie w Apamei dostał dużą cześć Anatolii w nagrodę za pomoc. Przez następne lata pozostawał w sojuszu z Rzymem. Kryzys we wzajemnych relacjach nastąpił dopiero w czasie wojny państwa znad Tybru z Perseuszem. Rzymianie posądzali Eumenesa o pomoc Macedonii. Król sam udał się do Italii, aby ułagodzić senatorów, ale został zawrócony w drodze. Władca toczył również zwycięskie walki z Galatami.

Obaj Attalidzi rozbudowywali Pergamon. Założona jeszcze za jednego z ich poprzedników Biblioteka Pergamońska stała się jednym z ówczesnych centrów nauki. Na cześć zwycięstw nad Gallatami, Eumenes zbudował słynny Ołtarz Pergamoński. Oboje zakładali nowe miasta w Azji Mniejszej. A na swój dwór sprowadzali artystów i uczonych. Pergamon stał się jednym z kluczowych miast dla kultury świata hellenistycznego.

Więcej na temat panowania Eumenesa przeczytacie w poniższym artykule.

https://www.jstor.org/stable/262007