Seleucia w Pierii
Seleucia została założona przez Seleukosa Nikatora, który nazwał ją swoim imieniem. Miała być stolicą imperium. Jednak za panowania jego syna została zastąpiona w tej funkcji przez Antiochię. A sama Seleucia była jej portem. Cały czas była jednak ważnym punktem tetrapolis i całym wschodnim basenie morza Śródziemnego. Często toczyły się o nią walkę zarówno w czasie wojen Syryjskich, jak i domowych między Seleukidami. Była znaczącym portem także w czasach Rzymskich, jak i późniejszych. Dopiero zburzenie Seleucii zwanej wtedy St. Symeon przez Mameluków pod koniec krucjat doprowadziło do jej upadku.
Miasto miało dwa porty, północny i południowy. Leżała kilka kilometrów od północnego brzegu Orontesa. Otoczona była potężnymi murami. W samym mieście znajdowało się wiele bogatych budynków. Wśród nich była mennica. W mieście było także wiele świątyń. Wśród nich Zeusa Kerauniosa, który miał chronić żeglarzy.
Antiochia nad Orontesem
Założona przez Seleukosa Nikatora i nazwane na cześć jego ojca. Miał użyć słoni do wyznaczenia linii murów miejskich, a miasto poświęcił Zeusowi Bottaiosowi. Wielu z jej mieszkańców została przesiedlona z Antigoneii. Miasto to było planowane jako stolica Antygona Jednookiego. Oprócz przydomku nad Orontesem określano ją także Syryjską lub koło Dafne. Było to sanktuarium leżące niedaleko. Od czasów Antiocha Sotera stała się stolicą Seleukidów. Była nią przez całe ich panowanie. Przez cały ten okres, jak i późniejsze lata była jednym z ważniejszych miast wschodniej Azji. Na początku naszej ery liczyła ćwierć miliona mieszkańców. Przetrwała kilka trzęsień ziemi oraz była wielokrotnie oblegana. Koniec jej świetności przyniósł dopiero podbój przez Arabów. Pod władzą krzyżowców odzyskała część ze swojej świetności. Jednak zdobycie Antiochii przez Mameluków przyniosło jej ostateczną zagładę.
Miasto leżało między Orontesem, a górą Silpius. Znajdowała się na niej cytadela. Miasto założono na planie hipodamejskim. Za panowania Antiocha Sotera zostało rozszerzona w kierunku wschodnim. Znalazły się w tej części pałace królewskie. Seleukos Kallinikus wzniósł dzielnicę na wyspie pośrodku Orontesa. Za panowania Antiocha Epifanesa powstała czwarta dzielnica. Leżała w niej świątynia Zeusa oraz reprezentacyjne urzędy miejskie. Ponadto zbudowano wtedy akwedukt. Miasto było otoczone przez potężne mury. W mieście znajdował się hipodrom oraz wiele świątyń.
Miasto było wieloetniczne, oprócz Greków i Syryjczyków mieszkało tam wielu Żydów, Ormian i innych ludów żyjących w imperium Seleukidów. Zażądanie miastem podlegało bezpośrednio pod królów. Oprócz bycia rezydencją królewską Antochia leżała na ważnych szlakach handlowych. Dzięki temu szybko się rozwijała. Była też znaczącym ośrodkiem rzemieślniczym. Miasto to było największym spośród Tetrapolis.
Więcej informacji o mennicy w Seleucii poniżej.