Oksyrynchos

Miasto to leżało w środkowym Egipcie nad Barh Yussef, zwanym w czasach ptolemejskich Tomis. Była to odnoga Nilu, która uchodziła do Jeziora Moeris. Oksyrynchos zamieszkiwano już w okresie starego państwa. Od wtedy pełniła rolę stolicy nomu. I jednym z większych miast Egiptu. W czasach ptolemejskich założono w nim kolonię grecką i żydowska.

Znaczenie miasta dla poznania Egiptu czasów ptolemejskich i rzymskich wzrosło dzięki odkryciu zbioru papirusów. Do tej pory udało się skatalogować 5000 spośród nich. Dotyczą one wszelkich sfer życia w ówczesnym Egipcie. Oprócz tego odkryto dużą część samego miasta. Zdjęcie w wykopalisk w Oksyrynchos powyżej.


Paraitonion

Było to najlepszy z portów między deltą Nilu a Cyrenajką. Miasto założył Aleksander w czasie marszu do Oazy Siva. Odgrywało dużą rolę w handlu miedzy Egiptem a Rzymem. Wejście do portu było naturalnie chronione od sztormów. Polis znajduje się obecnie pod wodą. Prowadzono w jego miejscu wykopaliska podwodne. Obok niego leży dzisiaj Mersa Matruh.


Philometoris

Miało zostać założone przez Boethusa. Leżało na samym południu Egiptu, za pierwszą kataraktą. Nie wiemy nic na temat dokładnej lokalizacji miasta. Także jego rola i czas zamieszkania są nie znane.


Ptolemais w Tebaidzie

Miasto to założył w Tebaidzie Ptolemeusz Soter. Było wielkością porównywalne do Memfis i miało grecki ustrój. W mieście był zarówno prytanejon, bulla jak i gimnazjon. Większość mieszkańców miała przybyć z Peloponezu i północnej Grecji. Najprawdopodobniej do miasta sprowadzono osadników w kilku falach. Mieszkańcy byli podzieleni na fylle i demy. W mieście stacjonował garnizon. Polis znajdowało się w nomie Thinickim. W epoce rzymskiej nadal było to ważne miasto.

W Ptolemais czczono Ptolemeusza Sotera, Zeusa, Dionizosa jak i bogów egipskich. Odkryto listy kapłanów Izydy z końcówki III i z II wieku p.n.e. W mieście istniał także teatr. W późnych czasach rzymskich znajdowała się w Ptolemais się siedziba biskupstwa. W mieście nie przeprowadzono jeszcze wykopalisk.


Więcej o kulcie Ptolemeusza Sotera poniżej.

https://www.jstor.org/stable/20190833