Najbardziej znanym konkurentem Arystofanesa jest Eupolis. Nie jest pewne, kiedy się urodził. Podobnie jak on zaczął karierę na początku wojny peloponeskiej. Jednak nie dożył jej końca, ginąc prawdopodobnie podczas wyprawy sycylijskiej. Jego twórczość jest znana tylko z fragmentów dzieł. Nie zachowało się żadna jego sztuka w całości. Miał wygrać siedem razy. Miał być postrzegany jako jeden z czołowych twórców dramatów i z tej przyczyny jest ważny[1].
Pierwszą znaną sztuką Eupilosa, w której pojawia się tematyka wojny i pokoju są Prosplatejczycy. Wystawiono ich po raz pierwszy w 429 roku. Nie jest pewne czy miało to miejsce na Lenajach czy Dionizjach. Skupia się w niej na problemach związanych z oblężeniem miasta. Szczególnie przebywanie wewnątrz długich murów. Negocjacje dotyczące opuszczenia ich przez część obywateli jest głównym tematem sztuki[2].
W Taksjarchach natomiast ukazuje zniewieścienie wojska broniącego murów. Stratedzy również zajmują się głównie zakupami a nie prowadzeniem wojny. Sztuka ta była pokazana po raz pierwszy w 415 roku na Lenajach lub Dionizjach[3]. Krytykuje prowadzenie wojny peloponeskiej jako zachciankę wodzów, którzy darzą do własnej chwały. Ukazuje Formiona jako marnego wodza, a przeciwnego mu Dionizosa w pozytywnych barwach[4].
Jedynie w tych dwóch sztukach są znane fragmenty dotyczące pokoju. Charakteryzował się bardziej przychylnym stosunkiem do wojny niż Arystofanes. Nie uważał, że należy ją zakończyć jak najszybciej. Ukazywał jednak nadużywanie pozycji Aten w Arche oraz krytykował dowódców, którym zarzucał niekompetencję. Podobnie jak jego konkurent na scenie starał się przedstawić problemy, jakie wiązały się z przesiedleniem ludności do miasta.
[1] M. Heath, Aristophanes and His Rivals, G&R XXXVII, 1990, s. 153-5; J. Rusten, The Four “New Lenaean Victors” of 428-5 B.C. (And the Date of the First Lenaean Comedy) Reconsidered, ZPE CLVII, 2006, s. 25.
[2] PCG 259-267; I. C. Storey, Dating and Re-Dating Eupolis, Phoenix XLIV, 1990, s.14; S. Dworacki, Eupolis i fragmenty jego tragedii, Poznań 1991, s. 84-87.
[3] PCG 268-85; I. C. Storey, op. cit., s. 22-24; Natomiast S. Dworacki, op. cit., s. 88-89 przyjmuje za bardziej prawdopodobną datę przed 427. Ma mieć to związek z rolą stratega Formiona w sztuce. Miał on umrzeć najpóźniej w tym roku.
[4] I. C. Storey, Eupolis, Poet of Old Comedy, Oxford 2003, s. 257-59.