Jakim dialektem posługiwano się w Atenach
Correct!
Wrong!
Tag: literatura
Język Macedoński jest uznawany za dialekt Greki lub niezależny język. Był najbardziej zbliżony do dialektu północno-zachodniego. Widoczne są w nim również naleciałości języków trackich i iliryjskich Niewiele zachowało się tekstów zapisanych po Macedońsku. W czwartym wieku p.n.e. został wyparty przez Koine.
O języku antycznych Macedończyków.
Koine była pierwszą próbą stworzenia jednego języka Greckiego. Pojawiła się po podbojach Aleksandra Wielkiego. Miał umożliwić porozumiewanie się Greków z różnych polis oraz hellenizowaną ludność Azji i Egiptu. Rozpowszechniła się w całym basenie Morza Śródziemnego. Został stworzony z dotychczas istniejących dialektów greckich. O konkretny ich wpływ na Koine toczą się dyskusje. Dużą rolę na jego rozwój miał Biblioteka Aleksandryjska.
Na temat Koine możesz przeczytać tutaj.
Poprzednio opisywałem dialekty powiązane z Językiem Mykeńskim. Dialekt Eolski występował w Tesalii, Beocji, na Lesbos i pobliskim wybrzeżu Azji Mniejszej. Dzielił się w związku z tym na trzy odmiany. Do najważniejszych twórców tworzących w nim zaliczali się Safona, Alkajos i Hezjod. Dialekt Dorycki pojawił się w Grecji po inwazji Dorów. Występował w dużej części Peloponezu, na Krecie, Rodos i okolicach, oraz w wielu koloniach, w szczególności na Sycylii. Dzielił się na trzy dialekty: Lakoński, Argolidzki i Koryncki. Korzystali z niego Pindar, Alkmeon i Archimedes. Dialekt Północno-Zachodni było powiązany z Doryckim oraz miał naleciałości z Eolskiego. Dialekt ten występował w Achai, Elidzie, Fokidzie, Lokorydzie, Etolii, Akarnanii, Epirze i na pobliskich wyspach. Dzielił się na wiele odmian. Nie zachowało się wiele utworów literackich napisanych w nim. Miał związki z Językiem Macedońskim.
Więcej o dialekcie Eolskim
https://www.jstor.org/stable/40205757
Język Grecki w czasach archaicznych i klasycznych dzielił się na wiele dialektów. Często różnice między nimi były znaczne. Do najważniejszych z nich zaliczały się: Akradyjsko-Cypryjski pochodził bezpośrednio z Języku Mykeńskiego, Mówiono nim w Arkadii oraz na Cyprze i dzielił się z tego powodu na dwie odmiany. Joński, do którego zaliczał się również Attycki, mówiono nim w Jonii, na wielu wyspach Morza Egejskiego, Attyce i części z koloni greckich. Dialekt ten również wywodził się z Języka Mykeńskiego i odegrał dużą rolę w rozwoju literatury greckiej. Korzystali z niego ateńscy pisarze oraz jońscy filozofowie. W następnym poście opiszę pozostałe dialekty.
Więcej o dialektach greckich poniżej.
Greka z czasów mykeńskich jest znana z tabliczek zapisanym pismem B. Była stosowana na wyspach Morza Egejskiego, Peloponezie i w środkowej Grecji. Była językiem z rozbudowaną gramatyką i fonetyką. Po upadku cywilizacji Mykeńskiej jego użytkownicy pozostali w Arkadii. Duża ich grupa udała się na emigrację na Cypr lub do Azji Mniejszej.
Więcej o słownictwie w Mykenach przeczytasz tutaj.
Alfabet grecki powstał z pisma fenickiego. Nie miał związku z wcześniej stosowanymi metodami zapisu wiadomości w Helladzie. Najwcześniejsze inskrypcje zapisane tym alfabetem pochodzą z VIII wieku p.n.e. W Grecji klasycznej istniało wiele lokalnych jego wersji. Dopiero w późniejszych czasach został ujednolicony. Następnie stał się podstawą wielu innych rodzajów pism.
O początkach Greckiego alfabetu.
Alkajos tak jak Safona pochodził w wyspy Lesbos. Jako arystokrata brał udział w lokalnej polityce. Miał tworzyć utwory poświęcone polityce, bogom jak i miłości. Również wychwalał picie wina i świętowanie z przyjaciółmi. Niestety, do naszych czasów nie zachował się w całości żaden z jego utworów.
O związkach między utworami Alkajosa a Pieśniami Horacego.
https://www.jstor.org/stable/4493356